رمان بهاری که باران نبارید نسخه کامل
موضوع رمان : خانوادگی، عاشقانه
تعداد صفحات : ۹۸۶
خلاصه رمان : داستان ما روایتی از زنی است به نام شمیم، موفق و قوی، که ناخواسته دچار مادر بودن می شود و روی دیگری از وجود تقسیم شده اش را در زمستانی رو به یخ زدگی زندگی اش حس می کند…
قسمتی از داستان رمان بهاری که باران نبارید
بالاخره به منشی پیدا کردم. یه پسر نوجوان فعال که توی تعطیلات تابستونش تصمیم گرفته بود کار کنه.
یه پسر با ادب و تمیز که موقعی جواب دادن به من سرش رو بالا نمی آورد و با اون دست خط قشنگش خیلی مرتب برام لیست پر می کرد.
بعد از اومدن اون فشار روم کمتر شده بود اما از دست بابا دیوونه شده بودم.
ارشا از شرایطم بهش گفته بود و اون رو نگران کرده بود چون خودش نتونست تاثیری روم بذاره بابا رو شیر کرده تا منو برگردونن تهران.
مشغول ویزیت بیمارها بودم و یکی یکی می اومد داخل و می رفتن.
بیمار الانم یه پسر بچه بود که باباش با سیخ دستش رو سوزونده بود و بخاطر نرسیدگی به زخمش عفونت شدیدی کرده بود. چون مادرش گفته بیمه نداره بستریش کنه مجبور شدم حداقل زخمش رو بشورم و عفونتش رو خالی کنم. اما این بچه چطور می خواست تحمل کنه!
از اتاق اومدم بیرون و رو به منشی گفتم: آقا صادق چند لحظه کمک من بیا.
اومد ولی در رو نبست، بهش اشاره کردم که پاهای بچه رو که نهایت ۹سالش بود بگیره و به مادرش هم گفتم توی بغلش مهارش کنه.
با یه نفس عمیق شروع کردم به جمع کردن پوست ها و عفونت ها از روی دست بچه، انگار درد اون به جونم بود چون پا به پای اون اشک می ریختم،
وقتی کارم تموم شد از بچه فقط یه تن بی حال مونده بود. فشار و ضربان قلبش رو چک کردم و به اجبار براش سرم زدم تا فشارش بیاد بالا
عضویت در انجمن نودهشتیا (کلیک کنید)
